Jak dbać o sprzęt do brodzenia?

Odzież, której używamy do brodzenia, musi się sprawdzać w trudnych warunkach. Jak o nią zadbać, by służyła nam jak dłużej?

Czasy, w których mogliśmy kupić jedynie wodery z czarnej i zielonej gumy należą do przeszłości. Teraz mamy do wyboru wiele tkanin: zaczynając od pianek neoprenowych, na gumach kończąc. Zmieniły się również kroje. Możemy sobie sprawić wymyślne wodery czy spodniobuty wyprodukowane z oddychających materiałów. Różnią się one ceną, wygodą użytkowania i parametrami technicznymi, ale zasady dbania o nie pozostają prawie takie same.
Odzież, w której brodzimy, dobierajmy tak, by nie krępowała naszych ruchów i by nie była za ciasna. Źle dobrana grozi nadmiernym rozciągnięciem w szwach, a wtedy zacznie przepuszczać wodę. Bardzo często zdarza się zalanie woderów czy spodniobutów, gdy wejdziemy zbyt głęboko, potkniemy się lub poślizgniemy. W takim przypadku strój suszymy w miejscu przewiewnym, ale nigdy bezpośrednio na słońcu. Wystawiając materiał na działanie promieni, pozbawiamy go cech wytrzymałościowych. Ta sama zasada dotyczy suszenia odzieży mokrej tylko z zewnętrznej strony, a suchej od środka.
Pamiętajmy, żeby po wędkowaniu wyjąć wodery czy spodniobuty z torby, nie wolno zostawić ich zwiniętych na dłuższy czas. Najlepiej od razu je powiesić, by przeschły i właśnie w tej pozycji powinniśmy taką odzież przechowywać. Podobnie postępujemy ze sprzętem składającym się ze „śpiochów” i butów do brodzenia. Te ostatnie podczas suszenia na pełnym słońcu mogą się skurczyć.
Kiedy brodzimy, uważajmy, by pomiędzy „śpiochy” a but nie dostał się żwir. Ostre kamyczki mogą zniszczyć neoprenową osłonę. Aby temu zapobiec, na neoprenową „skarpetę” nakładamy dodatkową, bawełnianą, która ochroni delikatny materiał.
Obuwie do brodzenia możemy uszkodzić, przedzierając się przez teren na łowisku. Podczas wypadów na małe rzeczki, wijące się między krzakami, łatwo uszkodzić drogie wodery. Na taką okazję warto zaopatrzyć się w jakieś tańsze, ewentualnie stare ubranie.


(mr), fot. nadesłane