Zakonnik czy panna?

Przypominamy historię herbu Golubia-Dobrzynia. Współczesny wizerunek miasta przedstawia postać św. Katarzyny z mieczem. Obok niej na dwóch pniach znajdują się gołębie

W czasie zaborów postać świętej ewoluowała i z czasem zmieniła się w Krzyżaka. Taki herb odpowiadał zaborcom ponieważ dokumentował niemiecki charakter miasta. Po odzyskaniu niepodległości polskie władze Golubia starały się przywrócić miastu inny wizerunek. Miał on nawiązywać do czasów, kiedy miasto byłp siedzibą polskich starostów. Wówczas w herbie znajdowała się postać damy trzymającej gołębie. Mieszkańcy uważali, że jest to wizerunek Anny Wazówny. Jednak i te przedstawienie nie nawiązywały do pierwszego herbu, w którym znajdowała się św. Katarzyna Aleksandryjska - patronka miejskich kościołów. Do wybuchu wojny w 1939 roku władzom miejskim nie udało się przywrócić pierwotnego herbu.

Inna jest historia dobrzyńskiego znaku. Dobrzyń nad Drwęcą po uzyskaniu praw miejskich pieczętował się herbem rodowym Działyńskich – Ogończykiem (łuk ze strzałą).

Problem pojawił się w momencie połączenia obu miast w jeden organizm. Radni z Golubia i Dobrzynia chcieli, aby miasto pieczętowało się wyłącznie ich herbem. Zdecydowano się przyjąć rozwiązanie z panną z gołębiem. W latach 90-tych XX wieku wizerunek miasta był podzielony na pół. Zawierał postać panny z gołębiem oraz Ogończyk.

Dopiero kilka lat temu historycy i sfragistycy ustalili, że w pierwotnej pieczęci miejskiej i zarazem pierwszym herbie miasta znajdowała się postać św. Katarzyny. Po tym stwierdzeniu władze powróciły do takiego wizerunku.

Herb powiatu natomiast nawiązuje do znaku rodziny Działyńskich – symbolu Dobrzynia nad Drwęca i golubskiego gołębia. Właśnie gołąb w dziobie trzyma gałązkę, a w pazurach ogończyk.

Do tradycji historycznej nawiązuje również herb gminy Golub-Dobrzyń. Również łączy on tradycję ziemi dobrzyńskiej – zawiera Ogończyk i ziemi chełmińskiej – umieszczony jest w nim gołąb. Oba symbole oddzielone są od siebie niebieskim pasem symbolizującym Drwęcę. SzW